- فروغ الدین (فُ غُدْ دی)
اصفهانی. از شعرای دوره ناصرالدینشاه قاجار است. هدایت نویسد: اسمش میرزا محمد مهدی فرزند محمدباقر، متخلص به ’بهجت’ مستوفی بیوتات و قورخانه و آتشخانه نواب شاهزاده اعظم، ولیعهد عباس میرزای مغفور بود. در سال 1223 هجری قمری در تبریز تولد یافت. از هفت سالگی به تحصیل پرداخت و در خدمت فضلای عصر اکتساب دانش کرد. با وجود مشاغل دولتی همواره به مطالعه و تصنیف نیز می پرداخت و از آثار او یکی صحایف العالم است که مشتمل بر پنج صحیفه و قریب دویست هزار بیت است. فروغ الدین درشعر به مناسبت انتساب به فریدون میرزا متخلص به فرخ، ’فرخی’ تخلص میکرد. (از مجمع الفصحاء ج 2 ص 396)
